Een bloem van 40 jaar
woensdag 2 maart 20222
90 jaar is ze, schrijfster Yvonne Keuls als ze in 2021 haar boek Gemmetje Victoria uitgeeft. 40 jaar heeft ze dit verhaal bij zich gedragen voordat het op papier kwam. Te belangrijk om het niet te schrijven. Terwijl ik begin te lezen, brengt het míj́ 40 jaar terug in de tijd, naar een dierbare herinnering.
Ik zat op de middelbare school. Schrijfster Yvonne Keuls kwam een lezing houden. Ik was opgetogen, want ik had haar boeken verslonden: Jan Rap en z’n maat, De moeder van David S. en natuurlijk Het verrotte leven van Floortje Bloem. Ik hing aan haar lippen, want wat kon zij vertellen. Geboeid luisterde ik naar het verhaal over jongeren van mijn leeftijd die een leven leidden dat anders was dan dat van mij. Er was een deel van de maatschappij dat ik niet kende en ik was er nieuwsgierig naar. Nieuwsgierig naar ‘anderen’ die ik in mijn dagelijks leven nooit ontmoette. Ik ging naar huis met mijn eigen exemplaar van Floortje Bloem nog steeds stevig in mijn handen geklemd, ditmaal gesigneerd en zette het zorgvuldig op mijn boekenplank.
‘ […] ik wist het nu wel zeker: als je wat anders dan anders bent, dan hoor je er niet meer bij, ik zit in een wereld die mij niet moet hebben.’
Uit: Het verrotte leven van Floortje Bloem
Yvonne Keuls
40 Jaar later heeft de boekenplank plaatsgemaakt voor een boekenkast, maar Floortje Bloem is gebleven. Het is niet moeilijk het boek te vinden; mijn handen gaan over de ‘pocket’ met de felroze kaft, de rug is wat beschadigd, het papier met de kleine letters is vergeeld, maar op de titelpagina staat haar handtekening na al die jaren nog fier overeind.
Ik herlees het boek, lees dezelfde letters, dezelfde woorden, maar het is een ander verhaal. Deze keer lees ik over falende instanties, over de verwachting dat alles wat afwijkt zich zal aanpassen aan normaal, over het verbannen, opsluiten en corrigeren van ‘abnormaal’ door de eeuwen heen, over gezien willen worden en willen meedoen.
‘Als de Minister van Justitie zo vriendelijk wil zijn om Het verrotte leven van Floortje Bloem te lezen, dan weet hij tenminste over wie hij zijn uitspraak zal moeten doen.’
Uit: Het verrotte leven van Floortje Bloem
Yvonne Keuls
40 jaar geleden stond die bloem nog in de knop, nu staat hij in volle bloei en is geworteld in het verhaal 90 eieren en een omelet, waarin Leen, een aan drugs verslaafde dakloze man op een dag het roer omgooit. Een intiem portret dat tegelijkertijd een systeem blootlegt. Een verhaal over de macht van ‘normaal’ en haar invloed op inclusie.
