40 Jaar later heeft de boekenplank plaatsgemaakt voor een boekenkast, maar Floortje Bloem is gebleven. Het is niet moeilijk het boek te vinden; mijn handen gaan over de ‘pocket’ met de felroze kaft, de rug is wat beschadigd, het papier met de kleine letters is vergeeld, maar op de titelpagina staat haar handtekening na al die jaren nog fier overeind.
Ik herlees het boek, lees dezelfde letters, dezelfde woorden, maar het is een ander verhaal. Deze keer lees ik over falende instanties, over de verwachting dat alles wat afwijkt zich zal aanpassen aan normaal, over het verbannen, opsluiten en corrigeren van ‘abnormaal’ door de eeuwen heen, over gezien willen worden en willen meedoen.